نویسنده : شمس‌الدین محمد حافظ شیرازی

مقدمه ،تصحیح و شرح تفال : عباس عطاری‌کرمانی

شمس الدين محمد حافظ ملقب به لسان الغيب از شعراي قرن هشتم هجري قمري مي باشد. وي در دوران جواني علوم مذهبي و ادبي روزگار خويش را آموخت و هنوز به سي سالگي نرسيده بود كه به يكي از مشاهير ادب و علم ديار خويش تبديل گشت. شهرت وي بيشتر به علت غزل هاي بسيار زيباي اوست. او پيش از مرگ به محبوبيت و شهرت بسياري در سراسر ايران دست يافت. امروزه نيز مردم به هنگام سرگرداني به اشعار وي تفال مي زنند تا در مسير صحيح گام بردارند. آرامگاه وي در شيراز است و منطقه اي كه وي در آن دفن است به حافظيه مشهور است.

گزیده ای از کتاب :

راهيست راه عشق كه هيچش كناره نيست

آن جا جز آن كه جان بسپارند، چاره نيست

هرگه كه دل به عشق دهي خوش دمي بود

در كار خير حاجت هيچ استخاره نيست