نویسنده : محمد منصوری

منصوری در کتاب پیش رو و در سیزده بخش: نقل و اقوال پیرامون طهران، چنارستان، کشف طهران، طهران در عصر قاجاریه، طهران دارالخلافه شد، طهران در عصر ناصری، فرهنگ و هنر در عصر ناصری، طهران در عهد مظفری، تهران در دوران پهلوی، پهلوی دوم، نام آوران این عصر، تهران پس از انقلاب و تهران بزرگ به بررسی پیشینه ی تهران از آغاز تا کنون می پردازد و به موقعیت تاریخی، اجتماعی، فرهنگی و تا حدودی جغرافیای تهران در دوران عمرش اشاره می کند.

گزیده ای از کتاب :

چنارآباد
نام دیگر طهران قدیم که گروهی از پژوهشگران، از آثار و بقایای درختان چنار که بسیار در طهران مشهوده نامگذاری شده است.
اعتمادالسلطنه، در مرآّه البلدان چنین می نویسد:
«پترودلاواله» که در تاریخ یکهزار و بیست و هشت هجری یعنی در زمان شاه عباس اول به ایران سفر نموده و از طهران عبور کرده می نویسد:
«طهران از کاشان بزرگتر ولی تعداد نفوس سکنه آن کمتر از سکنه کاشان است. یک ثلث از زمین داخل حصار بیو تات و دوثلث دیگر باغات است. در قسمت بیوتات نیز در جمیع کوچه ها و خیابان ها درخت «چنار» غرس نموده اند و دور تنه درختان چنار به قدریست که چهارنفر دست به هم بدهند به اشکال می توانند یک درخت را بغل نمایند. این جهانگرد گوید:
چنانکه شهر اسلامبول بواسطه زیادی درختان سرو، نزد بعضی مسافرین به سروستان معروف است طهران نیز باید به چنارستان موسوم باشد»