(همراه با دستور ختم رباعیات وی برای گشایش امور)

نویسنده : عباس کیوان قزوینی

به کوشش : مسعودرضا مدرسی چهاردهی

کتاب حاضر و «وضعیت صحن شاه نعمت الله ولی» به انضمام کتاب «صالحیه» در زمان ارشاد حضرت استادی نگاشته شده است. این کتاب از آثار برجسته کیوان قزوینی با مقدمه و حواشی استاد چهاردهی است که با پیش بینی های اعجاب انگیز ایشان همراه است و بی گمان توجه جویندگان حقیقت را به خود جلب خواهد کرد. در کتاب پیش رو نکات ظریف و مطالب عالیه عرفانی در قالب حکایات ابوسعید مطرح شده است؛ در متن کتاب با رباعیات و اشعاری رو به رو می شویم که بعضی از ابوسعید و برخی از کیوان و چند رباعی از دیگر عرفا است که بسیار برای مطالعه کنندگان جذاب خواهد بود.

گزیده ای از کتاب :

وضع صحن و حرم حضرت شاه نعمت الله ولی که از بناهای عالی و نامی ایران است و واقع است در وسط آبادی ماهان که دیه بزرگ آباد پر آب و جوش هوائی است در جنوب شهر کرمان و ییلاق اهل شهر است به فاصله هفت فرسخ. اجمالاً سه باغ بزرگ و چهارصحن طولانی یعنی دو صحن تو در تو از پیش روی مرقد مطهر و دو صحن تو در تو از پشت سر و چهار رواق که دور می زند بر حرم و دو حمام و دو کاروانسرای و یک آب انبار و یک باب خانه عالی که مسکن متولی است و در تمام این عمارات از همه جهت 329 طاق زده شده از طاق ها و تالار و ایوان های مسکونی و از اطاق های طویله و آشپزخانه و انبار آب به قدری بزرگ است که یک سال تمام اهل ماهان را که هزار خانه دارند و آب می دهد. و تفصیلاً سمت غرب جنوبی که پیش روی مرقد مطهر است (چونکه قبله کرمان 65 درجه انحراف دارد از نقطه جنوب به نقطه مغرب) بعد از یک جلو خان بزرگ که مشتمل بر دو درخت چنار و یک بیدمجنون بزرگ قدیم و یک حوض مثمن از سنگ مرمر، آب جاری سر در بزرگ با دو منار مشتمل بر غرفه ها است.