نویسنده : کریم فیضی

 فیضی در این کتاب به تصویرگری لحظه ای پرداخته که مرگ گریبان افراد شناخته شده ایرانی و غیرایرانی را گرفته است، لحظه ای مبهم، سوال برانگیز و گریزناپذیر که هرکس با هر باور و اندیشه ای آن را تجربه خواهد کرد. “مرگ آنگاه که بیاید”، خواننده را به فکر وا می دارد و لحظاتی الهام بخش، عبرت آموز و قابل تامل را پیش رویش به نمایش می گذارد.

گزیده ای از کتاب :

در بیمارستان پارس به سراغش رفتم. هنوز یارای حرف زدن داشت. ته کشیده بود، اما نه به حدی که صدایش خاموش شده باشد. از نوشته ناتمام آخرش صحبت می کرد. گفتگویی دراز میان استاد و شاگردی درباره نقاشی… می گفت هنوز خیلی کار دارد و امیدوار بود که بعدا تمامش کند:

نمی دانم این ناخوشی کی تمام می شود؟

گفتم: انشاءالله زودتر تمام شود. و از این امید وحشت کردم. چه آرزوی هولناکی در حق دوستی معصوم؟ آخر این ناخوشی فقط با مرگ تمام می شد… خیال می کنم خودش هم می دانست که رفتنی است…