(اندر حکایات زنانه)

نویسنده : عزیز حجاجی کهجوق

کتاب پیش رو دربردارنده ی مجموعه ای از متون و حکایات کوتاه پیرامون زنان و زنانگی به نظم و نثر است؛ این اثر در چهار فصل نگارش شده، فصل نخست آن به حکایات و نوشته هایی پیرامون زنان خوب و نیکوکار اختصاص یافته، فصل دوم پیرامون زنان بد و مکاره است، سومین فصل لطایفی را در خود جای داده پیرامون زنان که جنس لطیف اند و آخرین فصل به پیوست ها اختصاص یافته که امثال و حکم زنانه، احادیث زنانه، سیرت و خوی زنان، نظر آنتوان چخوف درباره زنان و شعری ترجمه شده از یک قطعه فکاهی انگلیسی را در خود جای داده است.

گزیده ای از کتاب :

در زمان سلطان محمود، زنی همراه کاروانی سفر می کرد. کاروانیان در رباط «دیر کچین» بار افکندند و آسودند. چون نیم شب شد دزدان آن چه را که آن زن با خود داشت ربودند. او به زحمت و رنج، خویش را به دربار محمود رساند و از آن بیداد که بر وی رفته بود تظلم کرد و گفت: یا مال من از دزدان بستان یا تاوان بده.

شاه برآشفت و به تندی و تلخی پرسید: «دیرکچین» کجاست؟ پیرزن بی پروا و جسورانه جواب داد: ای محمود! که خویش را جهانگیر و جهاندار می پنداری. ولایت چندان بگیر که بدانی کجا زیر نگین داری، و نگهبانی آن توانی.

محمود از آن سخن که گفته بود پشیمان و شرمسار شد. به خویشتن آمد، به نشان تقصیر و تامل لب به دندان گزید، از زن ستم رسیده پوزش طلبید و گفت: راست گفتی و مرا هشیار و بیدار کردی. پادشاهی که بر مردم ستم روا دارد یا دزدان و ستم پیشگان را بر خلق مسلط دارد، نباشد بهتر؛ آن گاه فرمان داد که دزدان را بگیرند، مال پیرزن را بستانند و به وی باز دهند.