(زندگینامه‌ی زنده‌نامان)

به روایت : عبدالمجید نجفی

به کوشش : حسین نجفی

کتاب پیش رو یادبود و بازخوانی زندگی جمعی از نخبگان و برجستگان کشورمان است که در رشته های گوناگونی هم چون تحقیق، ترجمه، تالیف و هم چنین نسخه شناسی، تاریخ پژوهشی، نشر، باستان شناسی، روزنامه نگاری و هنر فعالیت داشته اند؛ در حقیقت این اثر یادآوری و پاسداشتی است از کسانی که روح بزرگ، عشق عظیم و فداکاری نتیجه بخش شان آن ها را در عرصه های انسانی سرآمد ساخت. خواندن و پرداختن به چنین افرادی راه شان را پر رهرو تر می سازد و می تواند در ارتقای سطح فرهنگ و اندیشه راهگشا باشد.

گزیده ای از کتاب :

در همان خانه ای که به دنیا آمده زندگی می کند. حتی جای فرشی را که مادر بر روی آن او را به دنیا آورده تغییر نداده است. روی دیوار پر است از عکس آدم هایی که روزی روزگاری بر روی زمین راه می رفتند و کارهای بزرگ می کردند. او بر روی صندلی کنده کاری شده نشسته و نور لوستری گرانسنگ نیمه چهره اش را روشن کرده است. موهای سفیدش او را جا افتاده نشان می دهد. شاید ردپای تلاش بی دریغی است که برای ثبت پاسارگارد، چغازنبیل و نقش جهان به کار برده است و برای سلطانیه نیز. یونسکو او را به خوبی می شناسد و در اصل یکی از مدیران ارشد آن سازمان فرهنگی است.

-از من نخواه صاحبان هزاران عکس آویزان به دیوار را به شما معرفی کنم!

راست می گوید. شاید اگر بخواهد درباره یکی از آنها صحبت کند، هجوم خاطره ها چون سیلابی او را در بر می گیرد و آن وقت هفته ها هم برای نقل آن خاطره ها کافی نخواهد بود.

بیرون از اتاق باد نه چندان تندی لابلای شاخه های درختان بلند افتاده است. پدر چاق تر از پسر است. پسری که هنوزا هنوز در ایران بزرگ زندگی می کند. ایران، سرزمینی که از مشرق آغاز می شد و می رفت تا آسیای میانه و از خجند عبور می کرد و می رسید به سمرقند و بخارا. ایران همه هستی اوست و بوی جوی مولیان در خیال او همچنان جریان دارد. انگار ابوعبدالله رودکی چنگ برگرفته و ترانه می خواند:

بوی جوی مولیان آید همی                یاد یار مهربان آید همی

ریگ آهوی و درشتی راه او               زیر پایم پرنیان آید همی

آب جیحون از نشاط روی دوست         خنگ ما را تا میان آید همی

ای بخارا، شاد باش و دیر زی              میرزی تو شادمان آید همی

میرماه است و بخارا آسمان                ماه سوی آسمان آید همی…