نویسنده : اروین د.یالوم

    ترجمه : حسین کاظمی‌یزدی

بنتو اسپينوزا، فيلسوف و متفکر قرن هفدهم و زمينه‌ساز روشنگري قرن هجدهم، در بيست و چهار سالگي از جامعه‌ي يهودي طرد و فروش کتاب‌هايش ممنوع شد. او طبق فلسفه‌ي خودش زندگي کرد: با عشق عقلاني به خدا رسيد، خود را از بندگي اميال مزاحم رها کرد و زندگي‌اش را در آرامش و سکوت به سر برد. با اين حال، مرگ و زندگي ساکت او غوغايي به پا کرد که تا کنون ادامه دارد. مسئله‌ي اسپينوزا نوشته‌ي اروين د. يالوم روايتي جذاب، پركشش و مسحوركننده از زندگي اين فيلسوف مشهور است. در كنار او آلفرد روزنبرگ، از رهبران حزب نازي است كه در انتخابات دبيرستان سخنراني تند و يهودي‌ستيزانه‌اي ايراد مي‌كند. او ايمان دارد تنها نژاد برتر نژاد آريايي است. در جلسه‌اي با حضور مدير و معلمش تصميم گرفته مي‌شود آلفرد به عنوان تنبيه زندگي‌نامه‌ي گوته را بخواند. آن‌جاست كه او درمي‌يابد گوته، كسي كه او به شدت مي‌ستايد، آرامش فكري خود را مديون اسپينوزا مي‌داند، اسپينوزاي يهودي! چه طور ممك است فردي چون گوته تا اين حد يك يهودي را بستايد وافكارش را قبول داشته باشد؟ اسپينوزا چه داشت كه باعث شد فردي از «نژاد برتر» او را كه يك يهودي بود بستايد؟