(اروین یالوم و ادبیات روان‌درمانی)

نویسنده : جفری برمن

     ترجمه : نازی اکبری

 هدف من در سراسر این کتاب نمایاندن رشد و پرورش یالوم چه در مقام روان‌درمانگر اگزیستانسیال و چه داستان‌نویس است. نیچه عاقبت از مربیِ پیشین خود روی گرداند و بدبینی و منفی‌بافیِ حزن‌آور شوپنهاور را پس زد. در مقابل، امتنان و قدردانی من از یالومِ آری‌گو به زندگی به مرور زمان عمیق و عمیق‌تر شده است. اعتمادم به یالوم سال‌ها پیش، زمانی که اولین بار کتاب دژخیم عشق و سپس وقتی نیچه گریست را خواندم، به وجود آمد. هر دوی این آثار مرا شگفت‌زده و غرق تحسین کردند. پس از آن به طور منظم مطالعه همه آثار او را آغاز کردم. من نه روان‌درمانگر، بلکه استاد ادبیات انگلیسی هستم، اما بر این باورم که نوشته‌های او را طوری درک می‌کنم که گویی آن‌ها را برای من نوشته است. اگر چنین اقراری باعث می‌شد که نیچه احساس حماقت و تکبر کند، من هم با داشتن چنان حسی مشکلی ندارم.