نویسنده : لئو تولستوی

    ترجمه : غلامرضا امامی

برشی از این کتاب :

مرد ساده لوح نادان با حالی نزار به خانه اش برگشت. به خانه که رسید، گریه سر داد و با بغض دیدارش با شیطان ها را شرح داد. مادرش خیلی او را سرزنش کرد. همسرش حسابی با او بگومگو کرد. خواهرش هم گفت: تو مرد نادانی هستی، کله پوکی، خنگی. چرا فکر نکردی که به شیطان ها چه بگویی؟ باید به آن ها می گفتی: به نام خداوند بزرگ، ای شیطان ها گم شوید و به جهنم بروید. اگر این جمله را می گفتی، آن ها ناپدید می شدند؛ بعد تو می توانستی همه ی پول هایشان را برداری.مرد نادان گفت: بله. من خیلی نادان و احمق بودم. همسر عزیزم متوجه منظورت شدم. فهمیدم. مادر عزیزم ( لوکریا ) خواهر عزیزم ( چرناوا ) بی شک من احمق بودم. دفعه ی بعد که بیرون بروم، بهتر می دانم که چه بگویم و چه کار کنم و...