غادة السمان (زادهٔ ۱۹۴۲ در دمشق) نویسنده و ادیب زن اهل سوریه است. وی یکی از بنیان‌گذاران شعر نو در ادبیات عرب به شمار می‌رود.

مترجم در مقدمه‌ی این اثر نوشته است:« غاده السمان، پس از درگذشت همسرش دکتر بشیر داعوق، بسیار افسرده شد. دفتری که پیش رو دارید، پس از این حادثه سروده شده است. در این اشعار، غربت، با تلخی تمام، این شاعر حساس را در برگرفته است. او که پس از جنگ‌های خانمان برانداز داخلی لبنان، با بسیاری از آوارگان به پاریس رفت، اکنون غربت را در سرزمین بیگانه بیشتر حس می‌کند. گویی همسرش، در حکم وطنش سوریه و لبنان بود که چون درگذشت، او آوارگی و دوری از وطنش را با ذره‌ذره‌ی وجودش ادراک کرد.»

او در ادامه نوشته است:« غاده‌ السمان در این مجموعه که در سال 2011 برایم فرستاده اوضاع سرزمین‌های عربی خاورمیانه را این‌گونه ترسیم می‌کند:

من در حالی زاده شدم

که در دهانم گلوله‌ای آغشته به خون قرار داشت.

نخستین بالش من، نارنجکی دستی بود،

و اسباب بازیم مسلسل کلاشینکوف.

امروز، پرچم سفید بلند می‌کنم، برای آتش‌بس

یکی برای خودم و یکی برای وطنم

آتش‌بسی که برهه‌ای کوتاه بپاید: هزار و یک‌سال.»

به گفته‌ی مترجم، اين كتاب آخرين اثر السمان است كه سال 2010 در بيروت منتشر شده است. «معشوق مجازی»، «رقص با جغد»، «در بند کردن رنگين‌کمان»، «غم‌نامه‌ای براي ياسمن‌ها»، «ابديت، لحظه‌ی عشق» و «زنی عاشق در ميان دوات» نيز از ديگر آثار غادة السمان هستند كه فرزاد آن‌ها را ترجمه كرده است.