نویسنده : سعید قانعی

اثر پیش رو پیرامون آغا محمد خان قاجار و آن چه که در دوران او به وقوع پیوست نگارش شده است. نویسنده کتاب خود را از پایان کار کریم خان زند و هرج و مرجی که پس از سال ها سکون و آرامش در کشور به دلیل وجود او برقرار شده بود و در اثر مرگ او از بین رفت پی می گیرد و چگونگی بر تخت نشستن آغا محمد خان را روایت می کند. قانعی جو حاکم بر کشور را در دوره ی او به تصویر می کشد و از خفقان موجود می گوید، در نهایت از سوء قصدی که به جان او شد پرده برمی دارد و کم و کیف به قتل رسیدنش را حکایت می کند.

گزیده ای از کتاب :

در این جا می خواهیم درباره عاقبت مردی که با خدعه و نیرنگ اساس حکومت خاندان زند را بر هم زد و سقوط آن خاندان را فراهم آورد و حکومت را در خاندان دیگری به نام قاجار مستقر گرداند، سخن برانیم، تا بدانیم که عاقبت او به کجا انجامید؟ آیا دست روزگار چنین خیانتی را بدون مجازات گذاشت؟ آیا جوانی که قربانی حیله و تذویر و خیانت این شخص گشت نامش به نداشتن لیاقت و شجاعت در تاریخ ثبت گردید؟ آیا کسی که با تحقیر و استهزاء تا این درجه در خواری و شکست جوان زند کوشید محبوب یا منفور ملت گردید؟ آیا سرشکستگی و حیران زدگی این جوان در کوه و صحرا در طلب جمع آوری سپاه و جنگ های تاریخی او با سیل دشمن دلیل بارزی بر شایستگی و دانائی و توانائی او نیست؟!!

آنچه مسلم است و در تمام تواریخ نیز ذکر گردیده این جوان با ابتکار جنگی و سربازان از جان گذشته واقعی در مقابل سیل دشمن غارتگر قاجار چهره واقعی خود را نشان داد و روح رادمردی و جنگ آوری را در سربازان خود تهییج کرد و به واسطه اصل و نسب و شایستگی ای که داشت جمعی فراوان با رغبتی تمام در رکاب او شمشیر زدند و افتخاراتی برای خود در تاریخ به ثبت رساندند، چه در مقابل دشمن قوی و زیردستی، تا لحظه آخر حیات و تا حد امکان از خود دفاع کرده و پایداری نمودند.

آغا محمدخان پس از پیروزی که بر اثر یاری حاج ابراهیم نصیبش گشت این مرد را به صدارت خود برگزید و دستور داد جهت ارضای خاطر سربازانی که در رکاب او جنگیدند اموال مردم را به یغما ببرند و در تجاوز به نوامیس آنها نیز مجاز باشند اگرچه آغامحمدخان بر اثر خوش خدمتی حاج ابراهیم پس از اینکه فاتحانه وارد شیراز شد و مغرور و سرمست ازپیروزی گردید صدارت خود را به او واگذار نمود. ولی چون در باطن از حیله و مکر این مرد در خوف و هراس بود نابودیش را به جانشین خود واگذار کرد و وصیت نمود نگذارید این مرد سر راحت بر زمین گذارد.