آنتوني گيدنز، جامعه شناس نامي معاصر، در اين كتاب تعبيري جديد و تفكر انگيز از تحولات نهادي همراه با مدرنيته عرضه مي كند.
او در اين تعبير از احاطه ي خويش بر كل سنت انديشه ي جامعه شناختي بهره مي جويد و بر اساس مدرنيته را پديده اي دو سويه مي بيند. نهاد هاي اجتماعي دوران مدرن جهاني و از فرصتها و امكانهاي تازه پيش روي انسانها گذارده، زندگي را براي آنان امن تر و تلاش هاي آنان را ثمر بخش تر ساخته اند.

ازسوي ديگر، در همي دوران، كار صنعتي سرشتي خوار كننده يافته، گونه هاي مختلف توتا ليتريسم رشد كرده، خطر تباهي محيط زيست مشهود است و قدرت نظامي و تسليحاتي همچنان تهديد كننده است.
گيدنز بر آن است كه ما هنوز پا به دوران پسامدرن ننهاده ايم ما در دوران متاخرمدرنيته هستيم كه در آن پيامدهاي مدرنيته فراگير‌تر  و ريشه اي‌تر و بنيادين‌تر شده اند.

گذر به دوران پسامدرن مستلزم دگر گونهايي در شكل سازمان اجتماعي و فرهنگي مسلط است.