نویسنده : اونوره دو بالزاک

   ترجمه : روشن آقاخانی

دکتر مینوره که جز برای ازدواجش، هرگز پا به کلیسا نگذاشته است، برای عبادت روز یکشنبه همراه با فرزند خوانده اش، ارسولا، به کلیسا می رود و این تغییر عقیدۀ ناگهانی باعث نگرانی میراث خواران دکتر می شود.

انوره دوبالزاک نویسندۀ مشهور فرانسوی و یکی از تاثیرگذارترین رمان نویسان دو قرن اخیر است که از دیگر آثار او می توان به: چرم ساغری، زنان رها شده، بابا گوریو، زنبق دره، گوبسک رباخوار و … اشاره کرد.

گزیده ای از کتاب :

ارسولا درحالی که کتاب دعایش را در یک دست و چتر آفتابی اش را در دست دیگر داشت، درحالی که بازوی پدر خوانده اش را گرفته بود، به راه افتاد. او با وقاری ذاتی که مخصوص زنان محترم است، راه می رفت. واقعا این حقیقت دارد که کم ترین حرکت یک زن آشکار کننده شخصیتش است. با اطمینان می توان گفت رفتار وی نمایانگر سادگی و معصومیت وی بود. او لباسی گشاد و سفید از پارچه فاستونی به تن داشت که تکمه های آبی و حاشیه دوزی زیبایی آن را زینت داده بود و کلاهی حصیری که محجوبانه با روبانی به زیر چانه اش گره می خورد. ارسولا خود موهای زیبایش را می بافت و بر شانه هایش می انداخت. این بافه های پیچ و تاب داده شده و شفاف به طرز شگفت انگیزی نظرها را جلب می کرد. از امتیازات استثنایی او این بود که صورتی زیبا و سرشتی نیکو داشت. زندگی اشرافی وی هماهنگی قابل تحسینی بین حرکات چهره و جسمش ایجاد می کرد، به نحوی که می توانست مدلی از ایمان و یا تواضع و حیا باشد، سلامتش گرچه خیلی خوب بود، اما از نظر جسمانی چندان قوی نبود.