نویسنده : اونوره دو بالزاک

   ترجمه : عزت بصیری

 ماجرای این کتاب از چند روز پیش از حضور ناپلئون در جنگی شوم و نامیمون آغاز می شود؛ دختری زیبا و جوان به نام ژولی در حالی که نگاه تحسین برانگیز مردان جوان را به خود جذب می کند همراه با مردی جاافتاده که پدرش است برای تماشای رژه رهسپار است. پیرمرد از نگاه هایی که میان دخترش و کلنلی جوان رد و بدل می شود، پی به احساسی که میان آن ها وجود دارد می برد و این موضوع غمی عمیق را در دل پدر می نشاند و او را نسبت به آینده دخترش که دل در گرو مردی نظامی دارد بیمناک می کند.

زن سی ساله که یکی از بهترین آثار نویسنده به حساب می آید یک تراژدی غمگین است که در بستر تاریخ فرانسه به وقوع می پیوندد و خواننده را با دوران مختلف زندگی ژولی و دختر او همراه می سازد. ژولی با زیبایی بی اندازه اش، وقایعی را تجربه می کند که نویسنده به قدرتمندانه ترین شکل روایت کرده است.

گزیده ای از کتاب :

ژولی شوهردار و پاکدامن، از رفتاری که با او می شد لذت می برد. کوشید با قدرت و توانایی به اجرای نقشش ادامه دهد. در نخستین مرحله این کشمکش، دل بی آلایشش یکبار دیگر او را از پا درآورد. اما این واقعه یکی از مخوف ترین درس هایی بود که سرنوشت باید به او می آموخت.

دو سه ساعت به صبح مانده، ژولی درهم و متفکر، روی بستر مشترک زناشویی نشسته بود. چراغی با نور کمرنگ به زحمت اتاق را روشن می کرد. سکوتی عمیق بر آنجا حاکم بود. مارکیز که دستخوش پشیمانی دردآوری بود، تقریبا یک ساعت تمام اشک می ریخت. باید روحی چون روح ژولی داشت تا نفرت و وحشت نوازش حسابگرانه را درک کرد و رنج حاصل از یک بوسه سرد و خشک را حس نمود. از خودش بیزار بود. بر ازدواج لعن و نفرین می کرد. دلش می خواست مرده باشد. اگر وجود دخترش نبود، شاید خودش را از ایوان طبقه بالا روی سنگفرش پرتاب می کرد.

آقای آگلمون نزدیک او، آرام خوابیده بود. بی اینکه قطرات اشک و هق هق زنش او را بیدار کند. شب دردناک به این صورت گذشت. صبح که شد ژولی توانست خودش را شاد و خندان نشان دهد. نیرو و قدرتی را در خود یافت که بتواند خوشبخت و شاد جلوه کند و نه تنها حزن و اندوه بلکه وحشت پابرجا و سرکش خود را مخفی سازد.