نویسنده : جین اوستین

   ترجمه : روشن آغاخانی

این کتاب دربردارنده داستانی است درباره عشق و برداشت های اشتباه انسان از آن؛ داستان پیرامون دوشیزه “اما” که دختری ثروتمند، باهوش و بسیار جوان است نگارش شده، دختری که در طول عمر بیست و یک ساله ی خود چیز زیادی از ناملایمات زندگی ندیده و اینطور گمان می کند که در پیوند دادن انسان ها از قدرت ویژه ای برخوردار است و همین گمان نادرستی که دارد باعث می شود در امور و روابط دیگران دخالت کند؛ او از اثرات منفی این مداخلات بی مورد غافل است و برخلاف تصوراتی که دارد نسبت به رفتارهای دیگران دچار سوءبرداشت می شود.

گزیده ای از کتاب :

یک روز که هریت به هارتفیلد آمد به “اما” گفت: دوشیزه الیزابت به خانه خانم گوددارد آمده و یک نامه برای او گذاشته، این نامه مانند نامه هایی که قبلا از او دریافت می کرد نبود. اما نامه محبت آمیزی بود و نوشته بود امیدوارم که گاهگاهی همدیگر را ببینیم.

گویا این نامه هریت را خوشحال تر کرده بود اما روز بعد با بدشانسی آقای استون را درست موقعی می بیند که عازم رفتن به بث برای ازدواج بود و این اتفاق دوباره تمام آن غم و اندوه را به او بازگرداند.

“اما” معتقد بود شاید بهتر باشد برای یک ملاقات کوتاه از الیزابت به مزرعه ابی میل برود. اما این کاملا غیرممکن است و هریت هم تمایل نخواهد داشت. بهترین کار برای من این است که او را با درشکه به مزرعه ابی میل ببرم، او را آنجا بگذارم و برای یک مدت خیلی کوتاه کالسکه را برانم، آن وقت برگردم البته بدون اینکه داخل شوم. این به آنها نشان خواهد داد که زیاد هم نباید از هریت انتظار دیدار داشته باشند، چون او دیگر دوست من است.

“اما” زیاد هم با این برنامه راضی نبود. فکر می کرد “آن طورها هم خوش آیند مارتین نخواهد بود. اما مجبورم بهترین کاری را که می توانم برای هریت انجام دهم و یک بازدید کوتاه از مزرعه ابی میل به او کمک خواهد کرد آقای استون را برای مدتی فراموش کند.