داوید امیل دورکیم (زاده ۱۵ آوریل ۱۸۵۸ - درگذشته ۱۵ نوامبر ۱۹۱۷)، جامعه‌شناس بزرگ قرن نوزدهم و ابتدای قرن بیستم است. به عقیدهٔ بسیاری، دورکیم بنیان‌گذار جامعه‌شناسی به شمار می‌رود. هرچند آگوست کنت به عنوان واضع واژهٔ جامعه‌شناسی شناخته می‌شود، ولی اولین کسی که توانست کرسی استادی جامعه‌شناسی را تأسیس کند، دورکیم بود. وی همچنین مؤسس سال‌نامهٔ جامعه‌شناسی  در فرانسه است.

کتاب «درباره تقسیم کار اجتماعی» مهمترین اثر امیل دورکیم است که در آن نظریه اصلی خود را درباره ساختار جامعه ارائه می دهد. او در نظریه اش دو نوع انسجام اجتماعی تشخیص می دهد و از طریق آن مسائل بسیاری را تبیین می کند. سایر آثار دورکیم را می‌توان به نوعی کاربرد نظریه‌ی تشریح شده در این کتاب برای تبیین مسائل گوناگون دانست.

 

قسمتی از این کتاب : 

 

قسیم کار تاریخی دیرینه دارد و از دیرباز بسیاری از متفکران به اهمیت آن واقف بوده‌اند اما در دوران جدید اهمیت وعمومیت آن به حد اعلای خود رسید و جامعه‌شناسان و اقتصاددانان به تبیین و تحلیل نظری آن پرداختند. یکی از آثار مهمی که در این زمینه آفریده شد و اکنون در جامعه‌شناسی منزلت کلاسیک کسب کرده کتاب حاضر است. دور کیم در این کتاب نیز موضوع کانونی اندیشه‌ی خود، یعنی مناسبات شخصیت فردی با همبستگی اجتماعی، را دنبال کرده و نقش تقسیم کار در حل این تنازع را بررسی می کند. مفاهیم و مقوله‌های جامعه‌شناختی مهمی چون همبستگی مکانیکی و ارگانیک جامعه، وجدان جمعی، تقدم کل اجتماع بر اجزای آن، و ... ثمره‌ی این تحقیق و تعمق او هستند.