(راهنمایی باستانی بر دوستی راستین)

نویسنده : مارکوس تولیوس سیسرو

    ترجمه : علی سیاح

«سیسرو» یکی از فیلسوفان رواقی است. محور تفکر رواقیون طبیعت است . طبیعت از نظر آنها صرفاً شامل موجودات این جهانی نیست، بلکه کل موجودات اعم از انسان و خداوند را در بر می‌گیرد. این کتاب در باب دوستی نوشته شده است. بطور حتم درباره دوستی پرسش‌های فراوان و متفاوتی می‌توان مطرح کرد: رابطه دوستی با فضیلت، پرسش‌های مربوط به چگونگی پایداری دوستی ، ویژگی‌های دوستی حقیقی و . . . . «سیسرو» تأثیر بسیاری از افلاطون و ارسطو پذیرفته است، و در این کتاب به نقل قول‌های مستقیم و غیر مستقیم آرای این دو فیلسوف می‌پردازد. شاید ما دوستان بسیاری داشته‌ایم، اما آیا می‌توانیم بگوییم دوستی حقیقی چیست و دوست راستین چه کسی می‌تواند باشد؟ آیا دوستی نیاز روحانی ما به نفسی دیگر است؟ آیا ما بدون دوست می‌توانیم زندگی کنیم؟ این پرسش‌ها و هزاران پرسش دیگر در واقع برخاسته از روابط اجتماعی انسان‌هاست. آیا خود این روابط اجتماعی می‌توانند روابطی عقلانی باشند؟ مبحث دوستی، همانند دیگر مباحث فکری، خط سیری در تاریخ اندیشة انسانی دارد که با افلاطون آغاز می‌شود و با ارسطو قوام می‌یابد. با ظهور مسیحیت مبحث دوستی وارد سپهری دگرگون می‌گردد و به نوعی یک امر روحانی و آسمانی تلقی شود.