(نقدی بر کتاب «تفکر زاید» اثر محمدجعفر مصفا)

نویسنده : علی لامعی

 در ابتدا خلاصه اي از متن كتاب تفكر زايد ارائه شده و پس از آن نقدي پيرامون نوع بيان و محتواي دروني اين مجموعه صورت گرفته است، در انتها پيام اصلي اين اثر مورد بررسي قرار مي گيرد و نكات مثبت و منفي آن بازگو مي گردد. موضوع كلي تفكر زايد پيرامون هويت فكري و تاثيراتي است كه تعاريف خارجي بر شكل گيري ارزش ها و ناارزش هاي ذهن آدمي دارد.

گزیده ای از کتاب :

چگونه است كه نويسنده، به مخاطب كتاب مي تواند بگويد تو! ولي خود مخاطب نمي تواند بگويد «من»!

واقعيت اين است كه انسان يك موجود صاحب اختيار است و اين اختيار، در برابر امكاناتي است كه دارد؛ و اين داشتن، براي يك مركز است، براي يك صاحب است، و لفظ «من»، فقط اسم آن است؛ همان طور كه همه چيز مي تواند اسم داشته باشد.

اين «من»، همان كسي است كه رنج مي برد، و به خاطر رنج خويش در پي علت آن مي رود و در اين مسير، ممكن است به كتاب تفكر زايد هم برسد و براي درك آن تلاش كند.

اين «من»، همان كسي است كه تصميم مي گيرد كه با نظريه ها زندگي نكند، چرا كه خودش هم مي تواند ابري بودن هوا را مشاهده كند.

نويسنده، بارها سخن خود را با اساس مذهب، برابر نشان مي دهد (اسلام، تسليم…) به راستي اگر وجود «من» واقعي، به عنوان «صاحب» و «مركز» واقعيت ندارد، خداوند چگونه مي تواند با انسان سخن بگويد و انسان مخاطب خدا باشد.