نویسنده : ح. ا. تنهایی و دیگران

سندستورم و کلیمن:

«در مطالعات مسائل اجتماعی، هم‌کنش‌گرایان توانستند پرسش‌های جامعه‌شناختی کلان را در تحلیل‌های پارادایمی وارد کرده، و در انجام چنین فرایندی، آن‌ها توانستند شالوده‌ای برای رویکرد هم‌کنشگرایی انتقادی در مطالعه زندگی اجتماعی توسعه دهند. ...پیتر هال، چشم‌انداز نظری نومارکسی و هم‌کنش‌گرایی را در تحلیل قدرت، سیاست، و سازمان سیاست‌گزاری، ترکیب و سازگار نمود. هال این نکته را بررسی کرد که چگونه سیاستمداران، از جمله روسای جمهور، با مدیریت احساسات، نمادها را تحت سلطه‌ی خویش درمی‌آورند تا عامه را مطمئن کنند، سکوت آن‌ها را افزایش دهند و مردم را از مشارکت در امور سیاسی ناامید گردانند.»