نویسنده : حسن جوادی

دکتر حسن جوادی، در پی یک دهه پژوهش همه‌جانبه، در کتاب تاریخ طنز در ادبیات فارسی به روشنی نشان می‌دهد که پیشینه طنز در ایران محدود به نوشته‌های عبید زاکانی و معدودی دیگر نیست. بلکه ده‌ها نویسنده ایرانی طی هزار سال شرایط خفقان و محدودیت‌های سیاسی حاکم بر جامعه را در آثار خود با طنز منعکس کرده‌اند.

نویسنده تعریف جامعی از طنز و تمایز دقیق آن از هجو و هزل را به‌دست می‌دهد و جایگاه طنز و انتقاد اجتماعی را در متون داستانی و نمایشی، به‌ویژه در عرصه مذهب، سیاست و زنان، نشان می‌دهد. او گزیده‌ای از تصاویر کارتونی در نشریات قدیم را نیز فراهم آورده است.

از ویژگی‌های این کتاب پرداختن به جزئیات و بررسی شباهت‌ها و تفاوت‌های تکنیک و فرم طنز در آثار ایرانی و غربی است. نویسنده به‌دقت نشان داده که چگونه شاعران و نویسندگان فارسی زبان در برابر جور و ستم حاکمان دلاورانه پایداری کرده‌اند.