(جایی که استدلال لب از سخن فرومی‌بندد ،خداوند شروع به سخن گفتن می‌کند)

نویسنده : مهدی شریعتی

گفت: آری خلقی دیدم ترسان و گریزان. پیش رفتم، مرا می ترسانیدند و بیم می کردند که: زنهار اژدهایی ظاهر شده است که عالمی را یک لقمه می کند...

هیچ باک نداشتم ،پیش‌تر رفتم . دری دیدم از آهن،پهنا و درازای آن در صفت نگنجد ،فروبسته ،بر او قفل نهاده ،پانصد من .

گفتند : در اینجاست آن اژدهای هفت‌سر !زنهار گرد این در مگرد !

مرا غیرت و حمیت بجنبید .بزدم و قفل را درهم شکستم . درآمدم .کرمی دیدم . پی برنهادم . زیر پی‌اش بسپردم و فرومالیدم در زیر پای و بکشتم .

                                                                                                                                                                                                                     (شمس تبریزی)