نویسنده : مالکولم لاوری 
   ترجمه : صالح حسینی
 

در این رمان طرح کلی داستان محور اصلی نیست. کاربرد شیوۀ بازگشت به گذشته، تک گوییهای درونی طولانی و استفاده از نماد به نحوی برجسته، از ویژگیهای کار اوست اما کتاب متأثر از سنّتی است که با اولیس آغاز شد. فرض بر این است که تا سال ۱۹۴۷ دیگر فهم و هضم رمان اولیس برای همۀ خوانندگان روشنفکر و نیز ناشرانی که آن را چاپ کرده اند، آسان شده باشد اما کافی است فقط متن نامه هایی را که بین لاوری و ناشرش رد و بدل شده بخوانید تا بفهمید که چگونه در فهم اهداف هنری او قصور شده است.

چه بسا که تا پیش از پایان قرن بیستم، رمان زیر کوه آتشفشان به عنوان یکی از چند شاهکار بس معتبر این قرن قلمداد شود.

                                                                                                                              آنتونی برجس، ۹۹ رمان برگزیدۀ معاصر