(71 خاطره از 46 محیط‌بان)

نویسنده : بهمن نجفی و ...

   مقدمه : بهمن ایزدی

خاطراتی را از انسان هایی جان بر کف دربرگرفته که نه به عنوان یک شغل بلکه با قلبی سرشار از حس وظیفه شناسی و علاقه برای حفظ منابع طبیعی و ملی کشورمان خدمت می کنند، محیط بانانی که بسیاری از همکاران شریف خود را در راه حفاظت از دست داده اند و گاه خودشان هفته ها دوری از خانواده و عزیزان شان را در شرایط کاری دشوار متحمل شده اند. از چوبه دار تا سایه مجنون کتابی ارزشمند است زیرا انسان هایی با گوهر وجودی ارزشمند راویان آنند.

گزیده ای از کتاب :

وقتی به بالای بلندی رسیدیم و آن ها متوجه شدند که به سوی کمین گاهشان پیش می رویم، حرکتشان را سریع کردند و به سمت رودخانه آبشله خیز برداشتند و سپس تغییر مسیر دادند و از طریق تپه ماهورها به سمت پایین حرکت کردند. تمام این وقایع در خط الراس ماهور در چهار ثانیه اتفاق افتاد و با توجه به پیچ و خم های ارتفاع و سرعت یوزها زمانی برای فیلم برداری باقی نماند. آن ها که در جای مطمئنی در حدود 100 متری قوچ و میش ها دراز کشیده بودند، به ناگاه با میهمان ناخوانده ای مواجه شدند و حساب شده به مناطق مرتفع آن هم از تپه ماهورهای دارای شن ریزه و سرسری شروع به گریختن کردند.

همه سراسیمه شدیم، مهندس جورابچیان بی محبا با دوربین فیلم برداری و وسایل لازم با گام های بلندی می دوید و به زمین خوردن و به عواقب آن فکر نمی کرد. البته این مشخص بود که نمی توان با دویدن به یوز رسید، ولی حرکت اولیه به خاطر این بود که شاید لحظه ای بتوانیم در همان حال فرار از آن ها عکس بگیریم. لذا سریعا تپه ماهور اولی را طی کردیم و در بلندی بعدی قرار گرفتیم تا شاید در قرارگاه بعدی آن ها را ببینیم.

وقتی به بلندی بعدی رسیدیم، در بلندی آن طرف دره برای یک لحظه حرکت مجدد آن ها را حس کردیم و وقتی به آن جا رسیدیم، متوجه شدیم که آن جا توقفی کرده و چون متوجه شده اند که ما در تعقیب آن ها هستیم، مجددا و بدون توقف به تپه ماهورهای بعدی گریخته اند…