نویسنده : نیتو شارما

   ترجمه : شیلا خداداد

مشخص کردن مرز بین صداقت و عدم صداقت برای کودکان خردسال کاری سخت و دشوار است، زیرا کودکان سه،چهار ساله قادر نیستند پیامدهای حقیقت‌گویی خود را درک کنند. هنگامی که کودک بتواند مسئولیت رفتار و گفتار خود را بپذیرد، می‌تواند به ارزش صداقت و حقیقت‌گویی پی ببرد.

آنچه در دوران خردسالی برای کودک اهمیت دارد، تصورات، خیال‌پردازی و پرورش اندیشه‌های خلاقانه است. آنچه در ذهن کودک رشد می‌کند، در حقیقت، برایش واقعی و حقیقی است. اگر کودکی منکر شکستن گلدان تزئینی مادرش می‌شود، به این دلیل است که می‌داند اگر مادرش این موضوع را بفهمد، به طور حتم از دست او عصبانی و ناراحت خواهد شد.

از ‌این ‌رو، آرزو می‌کند که کاش هرگز این کار انجام نمی‌شد… به همین دلیل، به مادرش می‌گوید که او گلدان را نشکسته ‌است. در حقیقت، این تناقض و دوگانه گویی فکر و عمل کودک ناشی از سردرگمی اوست.
در حالی که اگر بتواند این تضاد را به گونه‌ای حل کند که مادرش را ناراحت نکند، می‌تواند بین آنچه در ذهن دارد و آنچه به زبان می‌آورد، هماهنگی و سازش برقرار کند. والدین می‌توانند برای پرورش این ارزش مهم زندگی در کودکان خردسال، از روش‌‎های زیر استفاده کنند:

سوالی که خودتان پاسخ آن را می‌دانید، از کودک نپرسید.
راستگویی‌های کودک را تایید و تشویق کنید.
الگویی شایسته از صداقت برای کودکتان باشید.
به کودک اجازۀ «خیال پردازی» بدهید.