نویسنده : دیوید بارکلی‌مور

   ترجمه : سپیده پوراکبر

لولی راچپال پسر دوازده ساله ای است که پدر و مادرش از هم جدا شدند و به همراه مادرش در محله ی نا امن هارلم زندگی می کند. او عاشق لگو است و در این کار بسیار مهارت دارد. لولی برادر بزرگش جرمین را در یک ماجرای تیراندازی از دست می دهد و غم از دست دادن برادرش او را افسرده و رنجور کرده است. حالا او باید به دنبال راهی باشد که بتواند از این درد و سختی ها رهایی یابد و ….

گزیده ای از کتاب :

راکیت به مادرم گفت: شما هنوز من رو بابت اتفاقی که برای جرمین افتاد سرزنش می کنین.

مادرم فریاد زد: تو پسر من رو از راه به در کردی! تو و اون مغازه ی سلمونیت! جرمین اصلا چنین آدمی نبود. اون یه بچه ی کاملا سر به راه بود!. اونها حدود ده دقیقه به صحبت کردن ادامه دادن. راکیت مدام می گفت که هرچند مادرم از این کار عصبانی شده، برادرم جرمین می خواسته که این بسته به دست من برسه. تنها دلیلی که مادرم اون بسته رو نگه داشت و من در اون لحظه می تونستم بازش کنم همین بود. چیزی که امیدش رو داشتم این بود که زیر اون کاغذ کادوی پر زرق و برق یک نامه از برادرم پیدا کنم. یا حتی یک یادداشت، که توی اون نوشته باشه هنوز زنده ست و به دلیلی از دید عموم مخفی شده.در اتاق خواب، درحالی که وگا، مارکا و داریوس دور من حلقه زده بودن و قلبم به شدت می زد بسته رو باز کردم. داخل بسته یک کنسول آخرین مدل از بازی های کامپیوتری بود. من چند وقت پیش در اینترنت یکیش رو دیده بودم که چهارصد دلار قیمت داشت. وگا از شدت هیجان سوت زد. من داخل بسته رو به دنبال یک نامه یا یک یادداشت گشتم ولی چیزی پیدا نکردم. احساس می کردم که اون کنسول بازی به اشتباه به دست من رسیده.