نویسنده : شری گرین

   ترجمه : صادق شیخ‌الاسلامی

پایان مدرسۀ ابتدایی، ازدواج مادر، پدر ناتنی و دو ناخواهری دوقلو، اسباب کشی به خانۀ جدید و تهیۀ شجره نامه برای پروژۀ پایانی سال تحصیلی، میسی مک میلان را حسابی تحت فشار قرار داده است؛ اما دوستی عجیب و غیرمنتظرۀ او با همسایۀ هشتاد و شش ساله، میسی را در رویارویی با تغییرات زندگی یاری می کند.

گزیده ای از کتاب :

وقتی مادر از همراهی آیریس تا در خانه اش بازمی گردد می گوید: نمی دونم اون می تونه بیاد عروسی یا نه؟

از آنجایی که تا حد ممکن از فکر کردن به عروسی پرهیز می کنم، به ذهنم خطور نکرده بود که ممکن است آیریس هم در عروسی باشد.

دعوتش کردی؟

معلومه که دعوتش کردم. زن نازنینیه. روز اول که به این خونه اومدیم، برامون کوکی آورد.

به یاد هفته ی پیش می افتم. سوختن کوکی ها و دودی که به راه افتاده بود. دست هایش را چه محکم روی گوش هایش گرفته بود. نمی دانم باز هم شیرینی خواهد پخت یا نه. مادر می گوید: خیلی خوش شانسیم که چنین همسایه ای داریم.

حق با مادر است؛ داشتن آیریس موهبتی ست. نمی دانم چرا فکر می کردم آیریس عبوس و ترشروست. چرا تا به حال قصه ی زندگی اش را نشنیده ام؟ فکر می کنم او هم قصه ی زندگی مرا نمی داند. با اینکه این روزها بیشتر دیدمش، هنوز همدیگر را خوب نمی شناسیم اما باز هم حس خوبی دارد که در عروسی مادر، یک الهه ی رنگین کمان حاضر باشد. این طوری کمی از غم و غصه ام در آن جشن کاسته می شود.