ترجمه : مرتضی نوری

 

اين اثر به قصد گذار از سنت تحليلي نوشته است و اين امر نشان مي دهد که آشنايي اجمالي با انديشه هاي بزرگان اين سنت به ويژه کواين، کارنپ، سلارز و ديويدسون حائز اهميت است.

رورتي درباره موضوع کتابش مي گويد: اين کتاب پژوهشي است در باب برخي از پيش رفت هاي اخير در زمينه فلسفه، به ويژه فلسفه تحليلي، از چشم انداز همان انقلاب ضد دکارتي و ضد کانتي.

وي چنين ادامه مي دهد: «هدف اين کتاب آن است که بنياد برخي از اعتقادهاي راسخ خواننده را سست کند، از جمله اعتقاد به «ذهن» به عنوان چيزي که درباره آن بايد به ديدگاهي «فلسفي» مجهز بود، اعتقاد به «معرفت» به عنوان چيزي که داراي «بنيادها»يي است و حتما بايد «نظريه»اي براي آن دست و پا کرد، اعتقاد به «فلسفه» آن طور که از کانت بدين سو فهم شده است. از اين رو خواننده اي که در اين کتاب به دنبال نظريه اي جديد در باب اين موضوع بگردد، هيچ طرفي نخواهد بست.» از آن چه آمد مي توان چنين نتيجه گرفت که کتاب «فلسفه و آينه طبيعت» به ترتيب به سه موضوع اصلي ذهن، معرفت و فلسفه مي پردازد. کتاب از سه بخش عمده با نام هاي ذات شيشه اي ما، بازتاباندن جهان و فلسفه تشکيل شده است. فصول هشت گانه کتاب نيز عبارتند از: اختراع مفهوم ذهن، شخص هايي که فاقد ذهن اند، طرح نظريه معرفت، بازنمودهاي ممتاز، معرفت شناسي و روان شناسي تجربي، معرفت شناسي و فلسفه زبان، از معرفت شناسي تا هرمنوتيک، فلسفه بدون طبيعت. رورتي در اين اثر کوشيده است تا رابطه ذهن، معرفت و فلسفه واکاوي کند.