نویسنده : وحیده مژده

کسانی‌که جریانات سیاسی افغانستان از کودتای ثور ۱۹۷۸ تا امروز را شاهد بوده‌اند، به‌خوبی می‌دانند که هیچ حرکت نظامی بدون پشتوانه و حمایت خارجی و دخالت دست یا دست‌هایی از بیرون، مجال تبارز (بروز) و عمل در افغانستان را نداشته است. این جریانات تا آن زمان به حیات و موجودیت خویش در صحنه بحران افغانستان ادامه داده‌اند که این حمایت برقرار بوده و باختم حمایت خارجی، چون حباب در تلاطم موج‌های بحران از هم پاشیده و از میان رفته‌اند. از حزب دموکراتیک خلق گرفته تا حزب اسلامی به رهبری حکمتیار که روزگاری در پیکار علیه ارتش سرخ در افغانستان، بیشترین کمک‌های خارجی به آن تعلق می‌گرفت و همچنین بعضی دیگر از تنظیم‌های مجاهدین که امروز با پایان‌گرفتن حمایت خارجی، از آنان جز نام چیزی باقی نمانده است.