نویسنده : آلکسی نیکلایویچ آربوزف

    ترجمه : مهران سپهران

این کتاب، از اولین نمایش نامه ی مهم و قابل تامل ( آلکسی آربوزف ) است که در 1938 برای او شهرت فراوانی به همراه آورد. به گفته ی خودش، ایده ی این نمایش نامه از تمایل معمولی به نصیحت کردن نزدیکان در رابطه با مشکلات نشئت گرفته است.
این نمایش نامه به موضوع حقوق فردی و اهمیت آن در ادبیات تحت کنترل سال های 1930 تا 1960 کشور شوراها می پردازد.
نویسنده مجبور به تحمل ملامت های بسیاری به خاطر ابراز صمیمیت و سانتی مانتالیزم در نمایش نامه شد.
در همان زمان، این ایده که کل ادبیات قرن نوزدهم روسیه در بیست صفحه از رمان لیزای بیچاره، اثر ( کارامازین ) نهفته است در ذهن آربوزف شکل گرفت.
کارامازین در آغاز کتاب خود گفته: در احساسات، همه با هم برابرند و همه قابل ترحم اند و...