نویسنده : روپی کائور

    ترجمه : زیبا گنجی

شعری از این کتاب :

راه و رسم زندگی همین است

مادرم این را گفت

و مرا که اشک می ریختم

به سینه اش فشرد

به گل و گیاهی فکر کن که

هر سال در باغچه‌ای می‌کاری

آن‌ها به تو می‌آموزند

که آدم‌ها هم

باید بپژمرند

فروریزند

ریشه کنند

برخیزند

تا این که شکوفا شوند