این کتاب شامل سه مطلب درباره‌ی پرویز نقیبی، روزنامه‌نگار برجسته و گزیده‌ی مقالات او در روزنامه‌ی آیندگان است.

پرویز نقیبی روزنامه‌نگار توانایی بود که در دهه‌ی چهل و پنجاه شمسی در مطبوعات مهم زمان خود کار می‌کرد و سردبیر پاره‌ای از آنها را به عهده داشت. او روزنامه‌نگاری بود که در عرصه‌های مختلف فرهنگی قلم می‌زد و مجله‌ها، روزنامه‌ها و برنامه‌های رادیویی خود را پُربار و سرزنده عرضه می‌داشت. روزنامه‌نگار مبتکری بود که هرازچندی یک ابتکار تازه به میدان می‌آورد. در همان سال اول کار در روزنامه‌ی آیندگان سه طرح نو درانداخت و سه سرفصل خواندنی ایجاد کرد که یکی از دیگری جذاب‌تر بود. یکی از این طرح‌ها صفحات «گفت‌وشنود دو نسل» بود که در آن دانشجویان را در مقابل استادان می‌نشاند تا طرز فکر نسل جدید و قدیم را به داوری بگذارد. در صفحات «دنیای آیندگان»، نویسندگان و روشنفکران سرشناس را به اظهار عقیده وادار می‌کرد؛ نصرت رحمانی شاعر معروف، شرح خاطرات جوانی خود را که یکی از آبدارترین نوشته‌های اوست در همین صفحات منتشر کرده، مقاله‌ی مجید دوامی درباره‌ی «ژورنالیسم علیل و ناتوان ایران» که یکی از مهمترین مقالات درباره‌ی روزنامه‌نگاری آن عصر است در همین صفحات منتشر شده‌، عباس نعلبندیان و نمایشنامه‌ی معروف «پژوهشی ژرف و سترگ ...» زمانی که او هنوز ناشناخته بود، در همین صفحات مطرح شده و م.آزاد شاعر برجسته گزارش خود از شب شعر خوشه را در همین صفحات نوشته است. اما در واقع این دیگران نبودند که می‌نوشتند، تمام آتش‌ها از گور نقیبی برمی‌خاست.