نویسنده : تکتم حسین‌پور

 وقتی کف اقیانوس فرود می آیی باید دلیل محکمی برای برگشتن به سطح آب داشته باشی و گرنه شاید تا ابد همان قعر آب بمانی. آن پایین دنیای دیگری است. پر از سکوت و سکون و آرامش. دنیایی که ساکنانش به هیچ جا بند نیستند. بی هیچ وابستگی، بی وزن و شناور. به گمانم هر آدمی باید در زندگی اش لااقل یک , بار برود تا کف اقیانوس و در سکوت و آرامش دنیای زیر آب درنگ کند و از خودش بپرسد دلت می خواهد بر گردی آن بالا و دلت می خواهد یک بار دیگر آن بیرون نفس بکشی؟ و اگر پاسخ نه بود، طناب را قطع کند و همان جا بماند.