نویسنده : آذر اصغریان افضلی

رماني كه زندگي دختري جوان در حال و هواي بيست سالگي را به تصوير مي كشد، ترمه دختريست زيبا و آرام، ساده مي پوشد و ساده زندگي مي كند. احساس تنهايي وجودش را فراگرفته و به دنبال همراهيست براي خود، از ديدن جمع دوستانه ديگران حسرت مي كشد و حسي دارد شبيه به اينكه كسي را در اين دنيا ندارد كه او را درك كند. دختري تنها با اطرافياني كه چندان شبيهش نيستند و شايد همين دليل تنهايي اش است، او با آن احساسات پاكش دل در گرو مردي مي بندد مردي كه گمان مي كند برايش دست نايافتني است.

گزیده ای از کتاب :

من از آدمايي كه از موقعيت خودشون سواستفاده مي كنن، بدم مياد. يعني چي روزي به صد نفر شماره تلفن ميدي؟ اگه واقعا آدم درست و حسابي هستي، مثل بچه آدم سرتو بنداز پايين و به تمرينت برس، نه اينكه روزي با ده نفر دوست شي و از اين و اون شماره بگيري، پسره مزخرف و از خود راضي و طماع و عقده اي.

نازي گفت:

ول كن ملي، چرا اعصاب خودتو خورد مي كني؟ اون قضيه تموم شد و رفت. ديگه بهش فكر نكن. در ضمن، اونكه چيزي نگفت، فقط مي خواست درخواست آهنگ بده، فقط همين.
بيجا كرده پسره احمق!
ملي نمي دانست چرا بيخودي از او كينه به دل گرفته است. شايد همين رفتار نادرست او با دختر ها بود. ترمه از خجالت حتي يك كلمه هم حرف نزد. چون خودش را مسبب اين كار مي دانست.