تالیف و ترجمه : مانی ستارزاد

شهرِ دموکراتیک چیست؟ شهر از منظر فلسفۀ دموکراسی چگونه بایستی باشد؟ آیا رعایت مشتقات اصل «مشارکت» در شهر توسط نهادهای دولتی و مردمی برای تحقق ایدۀ شهر دموکراتیک کافیست؟ در چنین شهری، جایگاه سیاست و فرهنگِ شهری چیست؟ آیا چنین ایده­ای می‏تواند ناشهرهای کنونی­‌مان را از بند معضلات چندوجهیِ شایع چون رخوت و مسمومیت اجتماعی رها سازد؟ این کتاب که ستون اصلی­اش استوار بر «‌گرایی» است، می‌­کوشد با اتخاذ نگاهی فلسفی و سیاسی، تا حدِ توانش پرده از ابهاماتِ دموکراتیکِ مباحث شهری بردارد؛ به دیگر سخن، آنچه می‌­کاود پذیرشِ تفاوت و حقِ به متفاوت بودن در شهر است. شهری که در اسارت شخص یا گروه بخصوصی نباشد و هیچ پرچمِ واحدی بر فراز آن­ به اهتزاز در نیامده باشد. این یعنی سرزمینی در تقابل با تئوکراسی و الیگارشی و در موافقت با دموکراسی و تکثر. مگر نه این است که همۀ شهرهای موفق و مرفهِ دنیا از دل تنوع و تعددِ انتخاب زاییده شده­اند. پس می‏‌توان گفت که …