نویسنده : اوریانا فالاچی

    ترجمه : عباس زارعی

نامه به کودکی که هرگز زاده نشد، کتابی است که از نامش می‌توان کلیاتی درباره کتاب را حدس زد. نامه ای از جانب یک مادر که در گفتگو با جنین در داخل شکمش می‎نویسد. نکته مهم درباره کتاب، فکر سقط کردن جنین در ذهن مادر (بنا به دلایلی که خواننده در طول خواندن کتاب متوجه خواهد شد) می‌گذرد. از همان لحظات ابتدایی که جنین در داخل رحم شروع به رشد می کند حس مادر شدن در زنان به وجود می آید و با فکر این کودک زاده نشده، زندگی می‌کند. از نگرانی‌های مادران باردار می‌توان به از دست دادن کودک اشاره کرد. می‌توان این نکته را ذکر کرد که شاید مساله اصلی که در این نوشته ادبی، نویسنده به آن پرداخته است، سقط کردن جنین است.

در نامه به کودکی که هرگز زاده نشد، کتاب از زبان شخص اول -همان مادری است که برای جنین خود نامه مینویسد- بازگو می‌شود. اینکه مادر در این نامه چه نکاتی را برای کودک خود شرح می دهد ماجرای اصلی کتاب می‌باشد. نکته قابل توجه، وجود همه احساسات آدمی از جمله ترس، امید، ناامیدی، خشم و مهربانی و اضطراب از سطر ابتدایی تا اخرین جمله از کتاب است. احساس خشم را میتوان در مواقعی که مادر از اتفاقاتی که بر سر بشر آمده و برای کودک در جنین خود بازگو می کند متوجه شد. زمانی هم که مادر از علاقه و ذوق خود برای به دنیا آمدن کودکش به او می گوید می‌توان عشق را احساس کرد. از مشکلات اصلی که در این نامه بازگو می شود، بی رحمی‌ها، سوالات، دغدغه‌ها و مشکلات دنیا است که در طول زندگی برای زنان به وجود می آید.