در نگاه كلي با چهار نوع سرمايه‌ در جامعه روبرو هستيم، كه هر كدام جايگاه و تأثير خاص خود را دارند: سرمايه‌ی مادي،‌ سرمايه‌ي طبيعي يا فيزيكي، سرمايه‌ی انساني و سرمايه‌ی اجتماعي. بعضي از اين مفاهیم در ذهن بشري مسبوق به سابقه بوده، برخي دیگر مفاهيم جديدي هستند که اگر چه به لحاظ عملي در بطن جامعه وجود داشته‌اند، از حیث نظري به‌طور مستقيم كمتر مورد توجه قرار گرفته‌اند. از جمله‌ی این موارد، سرمايه‌ي انساني و سرمایه‌ی اجتماعی است كه شايد بيشترين توجه و تمركز بر اين مفاهیم از 1916 به اينطرف صورت گرفته است.

عنوان سرمايه‌ي اجتماعي اولين بار در سال 1916 توسط هاني‌فن معرفي و بيشتر در حوزه‌ي تعليم و تربيت و پس از آن در حوزه‌ی اقتصاد طرح شد. در کل حدود 30 تا 40 سال است كه سرمایه‌ی اجتماعی به دغدغه‌‌ي ‌حوزه‌هاي مختلف تبدیل شده است، به‌طوري‌كه در 20 سال گذشته بيشترين حجم توليد ادبيات را نسبت به گذشته به خود اختصاص داده است. در پاسخ به این پرسش که چرا سرمايه‌ي اجتماعي در دو يا سه‌ دهه‌ي اخير بيشتر مورد توجه قرار گرفته است، باید به دو نکته اشاره کرد:

1- گسست‌ها و شكاف‌هايي كه به ویژه پس از جنگ جهانی دوم در جوامع مختلف به‌وجود آمد و به دنبال آن تمایل علم جامعه‌شناسي برای پاسخ به اين گسست‌ها،

2- تأثير چشم‌گير سرمايه‌ی اجتماعي در برنامه‌ريزي‌هاي اجتماعي و نقش آفرينش آن در فضاي كوچكتر شدن دولت ها و گسترش حوزه عمومي و جامعه مدني در جوامع....