نویسنده : بهزاد قدیمی

هیچ‌وقت در تهران بوده‌ای، شب‌ها، روزها؟
هیچ‌وقت در رستوران برج تاج بوده‌ای؟ می‌دانی آنجا چه خوراکی‌هایی می‌پزند‌ و چطور می‌فروشند؟
در اطراف ورامین بوده‌ای، در دشت‌های فراموش‌شده‌اش؟ خبرداری در عمق تاریک و تنهای آن بیابان‌های دورافتاده چه مراسمی در حال اجراست؟ مرده‌ها را کجا دفن می‌کنند؟
هیچ‌وقت بر سر کوچه بی‌نام ایستاده‌ای؟ هیچ‌وقت جرئت کرده‌ای قدم در آن دالان تاریک وسوسه‌انگیزش بگذاری؟
تهران همیشه تار است؛ چه شب چه روز، تار است. تاریک نیست، تارین است. تهرانی که در آن زندگی کرده‌ای را می‌شناسی؟ تهرانی که ندیده‌ای را زندگی کرده‌ای؟ هیچ‌وقت تهران تارین را دیده‌ای؟ افسانه‌های تهران تارین را خوانده‌ای؟