نیچه انسانی، زیاده انسانی معتقد است كه هیچ چیز مبرا از انتقاد نیست و ممكن است همه «بت» های مورد ستایش آنگاه كه مورد تفحص انتقادی قرار می گیرند، توخالی و «زیاده انسانی» از آب درآیند.

اما درخصوص سبك و سیاق و ساختار این كتاب باید گفت كه سبك نگارش این كتاب بسیار متفاوت از دیگر آثار نیچه است. این كتاب مشتمل بر ۶۳۸ گزین گویه است كه در واقع او تأملات و مشاهدات خود را در چند جمله یا چند پاراگراف كوتاه بیان كرده است و به مثابه گنجینه ای گرانبها برای شناختن لایه های فكری نیچه به شمار می رود. این ۶۳۸ گزین گویه در نه فصل سامان موضوعی یافته اند؛ درباره آغاز و انجام امور ‎/ درباره تاریخ احساسات اخلاقی ‎/ حیات دینی ‎/ درباره نفوس هنرمندان و نویسندگان‎/ نشانه های فرهنگ برتر و فروتر ‎/ انسان در جامعه ‎/ زن و كودك‎/ نگاهی به دولت‎/ انسان در تنهایی خویش، عنوان این ۹ فصل است به اضافه پیشگفتار و پس گفتاری به قلم خود نیچه و دو مقدمه یكی به قلم ریچارد شاخت و دیگری به قلم آرتور سی.دانتو و سالشمار زندگی نیچه كه در مجموع شاكله ۴۷۴ صفحه ای این اثر را می سازند كه به قلم شیوا و سلیس ابوتراب سهراب و محمدمحقق نیشابوری و با همت نشر پركار مركز روی فارسی به خود گرفته است.

عنوان «انسانی، زیاده انسانی» را می توان در دسته آنچه انسان شناسی فلسفی نامیده می شود، گنجاند چرا كه تصویر فلسفی آدمیان را از آن حیث كه انسان اند به نمایش می گذارد.

كم نبودند فیلسوفان و اندیشمندان برجسته ای كه در عنوان كتاب خود از واژه «انسان» یا «بشر» استفاده كرده اند. همچون جان لاك با كتاب «جستار درباره فاهمه بشر» ، كتاب جرج بركلی با عنوان «رساله درباره مبانی معرفت انسان» یا اثر دیوید هیوم تحت عنوان «جستار درباره فاهمه انسان» و رساله «درباره طبیعت انسان» و اثرجان دیویی با عنوان «طبیعت و رفتار انسان». اما در تمام این آثار واژه «انسان» فاقد بار ارزشی است و تنها جنبه توصیفی دارد. در اینها انسان فهیم، واجد شناخت، دارای ذهن، طبیعت، شخصیت وحالتی رفتاری شناسانده می شود. اما انسانی زیاده انسانی عنوانی نیشدار و معترضه به نظر می رسد. گویا نیچه چنین عبارتی را برگزیده تا اعتراض و انتقادی را گوشزد كند. اگر قرار باشد این كتاب فلسفی خوانده شود بی گمان تحلیل، تحقیق، رساله یا پژوهش نیست بلكه انتقادی شدید است كه موضوع آن یعنی انسان بی طرفانه مورد ملاحظه قرار نمی گیرد.

اگرچه این اثر را نمی توان اثری فلسفی دانست ولی خبر از فیلسوفی می دهد كه در آینده ای نه چندان دور ظهور خواهد كرد. همان نیچه فیلسوفی كه ما امروز می شناسیم.