این کتاب داستان بانک مرکزی ایران و کسانی است که این مؤسسه را ساختند و آن را از آغاز تا ۱۳۵۷ اداره کردند، مخصوصاً کسانی که در مقام رئیس بانک مرکزی، مسئولیت نهایی عملکرد این مؤسسه را در آن سال‌ها برعهده داشته‌اند.

سیاست‌های این دوره‌ی بانک مرکزی در اجرای وظایف قانونی که به آن محول شده بود، به‌خصوص در زمینه‌ی پولی و بانکی؛ و نیز اثرات این سیاست‌ها در نحوه‌ی رسیدن به اهدافی که قانون برعهده‌ی بانک گذاشته بود، در این کتاب مورد بررسی قرار گرفته است. نحوه‌ی تصمیم‌گیری‌ها، نقش افرادی که از خارج از بانک بر تصمیمات تأثیر می‌گذاشتند، و نحوه‌ی عمل بانک در ارتباط با این مقامات، چون شاه، نخست‌وزیر، هیأت وزیران، شورای عالی اقتصاد، و وزیر دارایی (در مقام نماینده‌ی دولت) از دیگر مطالبی است که در این کتاب مورد بررسی قرار گرفته است.

بانک مرکزی در خلأ عمل نمی‌کرد، پس در این کتاب سعی شده است محدودیت‌هایی که بانک با آن‌ها روبه‌رو بود مورد بررسی قرار گیرد، و میزان اسقتلال بانک در اجرای وظایفش تشریح شود. در چنین چارچوبی است که روشن می‌شود بانک مرکزی چگونه توانست نقش خود را در تهیه و تنظیم سیاست‌های کلی اقتصادی کشور ایفا نماید.

این کتاب تا اندازه‌ای نیز خاطرات شخصی نگارنده است در زمان تصدی ریاست بانک مرکزی (۱۳۵۶ـ۱۳۵۴) و سایر مسئولیت‌هایی که در ارتباط با بانک مرکزی داشته است.