نویسنده : نایجل واربرتون

    ترجمه : پرویز بابایی

نویسنده در مقدمهٔ کتاب دربارهٔ شیوهٔ نگارش و استفاده از کتاب گفته است:

من پیش از این تاکید کرده‌ام که فلسفه فعالیتی است، پس نباید این کتاب را منفعلانه خواند. کتاب این امکان را فراهم می‌آورد که برهان‌های ارائه شده را به یاد بسپاریم اما این به تنهایی فلسفه را یاد نمی‌دهد، اگرچه دانش موثقی دربارهٔ بسیاری از برهان‌های مورد استفادهٔ فیلسوفان را فراهم خواهد کرد. خوانندهٔ ایده‌آل، این کتاب را به نحوی انتقادی خواهد خواند و دائماً برهان‌های ارائه شده را زیر پرسش برده دربارهٔ برهان‌های مخالف خواهد اندیشید. قصد مؤلف این است که تفکر برانگیزد نه آنکه جایگزینی برای آن باشد. اگر کتاب را به گونه‌یی انتقادی بخوانید بی‌تردید مطالب فراوانی در آن خواهید یافت که با آن مخالف‌اید و در این فرایند باورهای خودتان را روشن خواهید کرد.

گرچه من کوشیده‌ام تمامی فصول را برای خواننده‌یی که هرگز بیش از این فلسفه نخوانده است آسان‌فهم بنویسم، برخی فصول دشوارتر از فصول دیگر است. اکثر کسانی که دست کم پرسش له و علیه ذات باری و برهان‌های هر دو سو را ملاحظه کرده‌اند فصل مربوط را نسبتاً آسان خواهند یافت. از سوی دیگر معدودی از ناآشنایان به فلسفه دربارهٔ برخی مطالب مندرج در فصول راجع به عالم خارج، راجع به ذهن یا روان و در بندهای انتزاعی‌ترِ فصل مربوط به حقیقت و خطا یا درست و نادرست به نحوی دقیق اندیشه خواهند کرد. این فصول به ویژه فصل مربوط به ذهن یا روان ممکن است وقت بیشتری از خواننده بگیرد. توصیه می‌کنم یک بار فصلی را که با آن آغاز کرده‌اید، بخوانید سپس به بندهای خاصی که آنها را جالب یافته‌اید برگردید، نه آنکه از بندی به بندی به آهستگی بگذرید و در جزئیات غرق شوید بی‌آنکه متوجه باشید که برهان‌های مختلف به یکدیگر وابسته‌اند.

بدیهی است که این کتاب باید مبحث دیگری را نیز در بر می‌گرفت که نگرفته است: منطق. من عمداً از این مبحث صرف‌نظر کرده‌ام بدین سبب که مبحث مزبور بیش از آن فنی است که بتوان آن را در کتابی با چنین حجم و شکل به نحو رضایت‌بخشی گنجانید.