نویسنده : هنری میلر

    ترجمه : داوود قلاجوری

نه پولی دارم، نه امکاناتی، نه امیدی. من خوشبخت‌ترین مرد عالم هستم. یک سال پیش، شش ماه پیش، فکر می‌کردم هنرمندم. دیگر به این مسئله فکر نمی‌کنم، هستم. وجودم از ادبیات تُهی شده. دیگر کتابی برای نوشتن باقی نمانده، خدا را شکر. می‌پرسید پس این چیست؟ این که کتاب نیست، مایه رسوایی است، افتراست، هتک حرمت شخصیت است. این نوشته‌ها به معنای معمول کلمه یک کتاب نیست؛ نه، توهینی طولانی است، اَخ و تُفی به صورت هنر، تیپایی به آسمان، بشر، تقدیر، زمان، عشق، زیبایی... هر آنچه فکرش را بکنید.