نویسنده : علی سربندی

در افسانه‌ی آفرینش آمده است پدیده‌ی «مرد» تا هنگامی که «زن» را نشناخته بود، موجود بی‌حاصل و ناشناخته‌ای بیش نبود؛ و آنگاه که زن آفریده شد، آدم به میوه‌ی معرفت دست یافت؛ نیک از بد و سیاهی از سپیدی را بازشناخت. از اینجاست که خرد دانش و آگاهی بشر خود را وام‌دار وجود زن و نقش تاثیرگذار آن می‌داند. هرچند در طول تاریخ همواره و همیشه زنان از جایگاه واقعی و حقیقی خویش دور مانده‌اند. چنان که هم در اسطوره هم در باورهای دینی بسیاری از مردم جهان، پدیده‌ی زن تصویری آیینه‌گون از سیمای خالق هستی را به خود اختصاص داده است.