(شناختی - رفتاری)

نویسنده : دیوید رزمارین

   ترجمه : حسام گودرزی ،لیلا افشنگ

آن چه که به شکلی محسوس در درمان های شناختی-رفتاری قابل مشاهده است، عدم توجه و بهره گیری از دین و معنویت به عنوان فاکتوری که بسیاری از درمانجویان تجربه های فراوانی از آن دارند در روند درمان است. تعداد زیادی از درمانگران حتی آمادگی استفاده از پایه ای ترین موضوعات دینی را در این زمینه ندارند در حالی که به کارگیری آن می تواند ثمرات ارزشمندی را به دنبال داشته باشد. رزمارین در این اثر کوشیده به شکلی ماهرانه معنویت و درمان شناختی-رفتاری را در هم بیامیزد و با مجموعه ای از مهارت های عملی و دانش نظری این مسئله مهم را تشریح و توصیف کند؛ به این ترتیب روان درمانی با در نظر داشتن مسائل دینی می تواند گامی نو برای بهبود سلامت روان افراد باشد به ویژه برای کسانی که تحت تاثیر معنویات زندگی خود را می گذرانند.

گزیده ای از کتاب :

یکی از مسائل دور از انتظاری که ممکن است بالینگران با آن مواجه شوند آن است که ببینند دیدگاه ها یا ارزش های دینی-معنوی بیمار با علایق روانشناختی بیمار و نظام های اجتماعی بزرگتر، غرابت دارد.

این موقعیت ها ممکن است شامل نگرش های بیمار به طلاق، سقط جنین، آسان میری و دستورات پزشکی برای به هوش نیاوردن یا زودتر موعد میراندن فردی که با دستگاه های پزشکی زنده است باشد. حتی از این هم پیچیده تر، تعارض ارزش ها می تواند زمانی رخ دهد که انجمن های دینی-معنوی اعمالی را رویه کنند که از آنها به سوءاستفاده از کودکان یا غفلت از آنها (به مثل، ممانعت از بکار بستن درمان های پزشکی) تعبیر شود، یا زمانی که برخی گروه های دینی از فعالیت های تروریستی حمایت کرده و موجب افزایش آنها شوند. بالینگران شناختی-رفتاری باید محدوده امن پرداختن به این تعارض ها و دیگر تعارض های ارزشی را بدانند، و بر این اساس دست به برنامه ریزی بزنند. در پاره ای موارد، بهترین کار برای درمانگر آن است که بیمار را به جای دیگر ارجاع دهد تا به این  دست از دغدغه ها و دلمشغولی هایش پرداخته شود. اما، در سایر موارد، لازم است مداخله صورت پذیرد…  معنویت و دین عوامل اجتماعی نیرومندی هستند، و پرداختن اثربخش به آنها به آن معنا است که بالینگران باید آماده و ورزیده باشند تا وارد چالش شوند و در مواقع لزوم تصمیمات دشواری اتخاذ کنند. در عین حال، در جریان درمان، کار کردن با دین-معنویت به طور کلی، و کشمکش های معنوی به طور خاص، فرصت و موهبت ویژه ای برای بیماران به ارمغان می آورد تا این ساحت مهم و اغلب اصلی حیات خویش را به جریان درمان وارد کنند.