نویسنده : دنیل جی سیگل ،تینا پین برایسون

   ترجمه : شیوا جمشیدی

کتاب پیش رو نحوه ی برخورد والدین در رابطه با والد-فرزندی را نشان می دهد.  این کتاب درمورد اهمیت حضور به موقع والدین صحبت می کند، تا به فرزندانشان کمک کنند که در این دنیا موفق شوند و احساس راحتی داشته باشند. حضور به موقع داشتن هم از لحاظ فیزیکی و هم از لحاظ کیفیت اهمیت ویژه ای دارد، در این صورت است که فرزند به شکل ایمن پرورش می یابد. کتاب حاضر نشان می دهد که چطور می توانید پدر و مادر خوب / نه بی عیب و نقص باشید.

گزیده ای از کتاب :

حس ایمنی، از تجربه فیزیولوژیکی ایمنی در سیستم عصبی ناشی می شود و یک حالت عمیق از اعتماد را ایجاد می کند که باعث می شود در مواجهه با چالش ها، تاب آوری وجود داشته باشد و تحول بهینه رخ دهد. و همه اینها با یک پیام ثابت از جانب مراقب آغاز می شود: من برای تو اینجا هستم. من از تو محافظت خواهم کرد. من همان آشیانه یا خانه حمایتگری هستم که می توانی روی آن حساب کنی و وقتی ترسیدی یا در خطر هستی، من همیشه اینجا خواهم بود. خیالت جمع باشد. من از تو محافظت خواهم کرد و تو را ایمن نگاه خواهم داشت.

وقتی خطر یا احتمال خطر وجود دارد، والدین محافظت می کنند. هرچه بیشتر بچه ها بدانند که می توانند روی ایمن بودن خودشان حساب کنند، دلبستگی بین آنها با والد یا والدینشان نیز بیشتر می تواند ایمن شود. ایمنی، جنبه اصلی تجربه دلبستگی ماست. ایمنی به بچه ها امکان می دهد احساس پیوند و محافظت شدن داشته باشند.

متاسفانه، این نوع ایمنی توسط همه والدین فراهم نمی شود. تصور کنید زمانی که کودک احساس ایمنی می کند، در مقایسه با زمانی که چنین احساسی ندارد، دیدگاهش درباره دنیا چه قدر متفاوت خواهد بود.

ایمنی، از همان ابتدا، به شکل معناداری بر نحوه تعامل ما با اطراف مان اثر می گذارد. مدارهای تنظیم کننده مغز عمدتا در سه سال اول زندگی شکل می گیرند. سپس، همین طور که کودک بزرگ می شود و قشر پیش پیشانی نیز در طول دوران کودکی و نوجوانی رشد می یابد، خیلی چیزها به این موضوع بستگی پیدا می کند که آیا او حس کلی ایمنی را تجربه کرده است یا نه. اگر چنین چیزی را تجربه نکرده باشد، باید در یک حالت شدید گوش به زنگی و اضطراب باقی بماند و مراقب خطر باشد و تلاش کند تا- به تنهایی- ایمن بماند.