نویسنده : برنارد شوارتز ،جان فلاورز

   ترجمه : زهرا اندوز ،حسن حمیدپور

در کتاب حاضر پنجاه و هفت خطای بالینی درمانگران در طول فرایند درمان و به دنبال آن روش های اجتناب از این خطاها مورد بررسی قرار می گیرد.

نویسندگان با ارائه ی مثال ها و تجارب بالینی متعدد، چرایی عدم موفقیت درمانگران را در روان درمانی و قطع رابطه ی درمانی آشکار می کنند و چگونگی شکل گیری گفتگوی صحیح و موثر با مراجعین و برخورداری از ظرافت، دقت و حساسیت لازم را برای سازمان بخشی به جلسات درمانی آموزش می دهند.

گزیده ای از کتاب :

مراجعان ممکن است احساسات منفی را نسبت به درمانگر و فرایند درمان تجربه کنند. متاسفانه اکثر آن ها این احساسات را به شکل مستقیم به درمانگر خود منتقل نمی کنند. اکثر مراجعان نسبتا منفعل رفتار می کنند و سخت تمایل دارند که مطلوب و خوشایند درمانگرشان باشند. از همین رو ممکن است صدای نارضایتی شان تنها زمانی شنیده شود که با آن روبه رو شوند و مستقیم از آن ها پرسیده شود. بنابراین درمانگران بایستی برای مراجعین خود توضیح دهند که انتظار دارند فیدبک آن ها را بشنوند و از این کار استقبال خواهند کرد. تشویق مراجع به فیدبک دهی باید در همان جلسه اول صورت گیرد. گرفتن فیدبک از مراجع بخش ثابتی از هدف درمانی به شمار می رود که باید به طور مرتب مورد توجه درمانگر قرار گیرد. اگرچه فیدبک گرفتن می تواند بسیار مفید واقع شود، ولی درمانگران نسبت به این امر چندان راغب نیستند و در برابر آن به شدت مقاومت می کنند. شاید به این دلیل که می ترسند پاسخ هایی را از مراجعان خود بگیرند که بهتر است شنیده نشود.

کارآموز سال دوم در یکی از جلسات گروهی سوپرویژن گله داشت که در کار با یکی از مراجعان مقاوم به درمان، پیشرفت چندانی نداشته است. یکی از اعضای گروه از او خواست که کیفیت رابطه درمانی شان را توضیح دهد. کارآموز جواب داد به طور مرتب رابطه مراجع و درمانگر را ارزیابی می کند و به نظر می رسد که کیفیت رابطه کاملا مثبت است. نهایتا اعضای گروه تصمیم گرفتند فیلم ضبط شده جلسه کارآموز با مراجع را مرور کنند، چه بسا که چیزی عایدشان شود. بعد از مرور فیلم متوجه شدند که مراجع کاملا فاصله گیری می کند و جواب های کوتاه به سوالات درمانگر می دهد. به قدری در جلسه سکوت حکمفرما بود که ما تجهیزات صوتی را بررسی کردیم که آیا روشن بودند. درمانگر اصلا به بررسی این موضوع نپرداخت که چرا مراجع نسبت به گفتگو تردید داشت و از او نپرسید که آیا نسبت به درمانگر یا فرایند درمان نگرانی یا مساله خاصی وجود دارد.