این کتاب جایزه‌ی بوکر 2014 را برای فلاناگان به‌ارمغان آورد. داستان این رمان که از یک تجربه شخصی و خانواده‌گی نشات می‌گیرد، روایتی‌ست انسانی از تجربیات خوب و بد انسانهای غربی و شرقی در جدال‌های خون‌بار قرن پیش.

فلاناگان ۱۲ سال برای نوشتن این رمان وقت گذاشت و بعد از پنج‌بار بازنویسی رمان طی این مدت توانست شیوه‌ی موردنظر خودش را انتخاب کند. اما نویسنده این کتاب خود ازعان می‌کند که نوشتن این رمان را پیش از آنکه ناشی از رنج نگارش و فن‌نویسندگی بداند فلسفه و ایده نگارش رمانش را مدیون پدری‌ست که در زمان پایان نگارش نسخه اصلی رمان درگذشت.

پدر وی از جمله سربازانی بود که در جنگ جهانی توسط ارتش ژاپن دستگیر و زندانی شد. در آن مقطع رسم برآن بود که به دلیل کمبود منابع درآمدی و هزینه‌های بالای جنگ از زندانیان و مجرمان برای انجام طرح‌های عمرانی به عنوان کارگران بدون جیره و مواجب استفاده می‌کردند. پدر ریچارد نیز به همین مصیبت گرفتار شد و برای تکمیل یک خط آهن (موسوم به ریل‌های مرگ) در مسیر تایلند تا برمه به بیگاری گرفته شد. و اینجا درست همانجایی‌ست که داستان رمان ریچارد فلاناگان آغاز می‌شود. و موضوع محوری آن بر اساس رابطه‌ی عاشقانه‌ای‌ست که در حین انجام این پروژه‌ی عمرانی شکل می‌گیرد.