(برنامه‌ای گام به گام برای غلبه بر مشکلات تصویر بدنی)

(کلیدهای مدیریت زندگی)

نویسنده : ساباین ویلهلم

   ترجمه : اکرم کرمی

کتاب پیش رو برای همه افرادی نوشته شده که به هر نحو چیزی در ظاهرشان وجود دارد که آن ها را آزار می دهد و گاه این آزار در برخی افراد به جایی می رسد که اعتماد به نفس و عزت نفسشان را می کاهد. تفاوتی ندارد این نارضایتی مربوط به کدام بخش از ظاهر افراد باشد و حتی در سطحی بالا یا پایین قرار بگیرد، آن چه که اهمیت دارد سودمند بودن همراهی با این کتاب و خلق درک تازه ای از مشکلات همراه با برنامه ای گام به گام برای غلبه بر آن هاست. «ظاهر خود را دوست داشته باشیم» طی پروسه ای صبورانه و نیازمند به پشتکار افراد را یاری می کند تا موضوع ظاهر را از زندگی خود کنار زده و با رهاسازی خویشتن فرصت لذت بردن از زندگی را برای خود خلق کنند.

گزیده ای از کتاب :

تفکر همه یا هیچ که به آن تفکر سیاه و سفید نیز می گویند به این معناست که فکر شخص همواره در دو قطب مخالف قرار دارد؛ یا به شدت مثبت یا به شدت منفی. در این تفکر به نقاط خاکستری بین سیاه و سفید توجه نمی شود و مثلا زمانی که فرد بخواهد درباره زیبایی قضاوت کند، اگر موضوع مورد نظر عالی و بی نقص نباشد، حتما بسیار زشت و بی ریخت قلمداد می شود. اگر شما هم درگیر چنین خطایی باشید، یا خود را زیبا می انگارید یا زشت. معمولا مقوله زیبایی بسیار محدود است و از این رو جای گرفتن در آن دشوار می شود. برعکس مقوله زشتی وسیع است و جای گرفتن در آن بسیار آسان به نظر می رسد. در این تفکر چیزی به نام خوب و مقبول نداریم. همه چیز باید عالی و با شکوه باشد و اگر نباشد، حتما وحشتناک است. تعجبی ندارد که این طرز تفکر شخصی را دچار غم، اضطراب یا ناامیدی کند.

تفکر همه یا هیچ معمولا با داشتن استانداردهای بالای افراطی همراه است. متاسفانه زورا تصور می کرد زیبا یعنی شبیه بودن به زنانی که در مجله های مد و زیبایی به نمایش درمی آیند. به نظر من، زورا واقعا جذاب و چیزی بالاتر از حد معمول بود، هرچند به یک سوپر مدل شباهت نداشت. وجود باورهای افراطی برای زیبایی باعث می شد که او از آینده اش ناامید باشد. یکی دیگر از مراجعانم به نام ادی اعتقاد داشت اگر موهایش عالی و بی نقص به نظر نرسد، حتما زشت خواهد بود. به همین دلیل، وقت، پول و انرژی زیادی را صرف موهایش می کرد؛ اما طبیعی است که او نیز مانند همه ما گاه دچار بدبیاری می شد و موهایش مطابق میلش نمی شدند. در آن موقع بود که فکر می کرد فوق العاده زشت است. البته دیگران احتمالا نه متوجه این تغییر می شدند و نه اگر متوجه می شدند، کمترین اهمیتی به آن می دادند. بنابراین، اضطراب او نه از واقعیت، بلکه از ذهن او نشئت می گرفت.