(کلیدهای تربیت کودکان و نوجوانان)

نویسنده : دیوید الکایند

   ترجمه : نسیم صدیق

دیوید الکایند در این نگارش از اهمیت و نقش بازی در یادگیری کودک درباره ی دنیا، خود و هم بازی هایش صحبت می کند. کتاب حاضر از فواید و تاثیرات بازی در رشد کودک و پیامدهای نادیده گرفتن و حتی سرکوب کردن آن برای کودک و تاثیراتی که بر سلامت او می گذارد، سخن می گوید. مولف بازی، عشق و کار را  سه گانه ی ضروری می داند و تصریح می کند زمانی که این سه عنصر را با هم ترکیب کنیم، چه برای کودک و چه برای بزرگسال، می توانیم شاد، سلامت و سازنده باشیم.

گزیده ای از کتاب :

کودکان از طریق بازی با اسباب بازی هایشان درباره خودشان و دنیایشان می آموزند. در پنجاه سال گذشته، تولید انبوه اسباب بازی های ارزان قیمت باعث شد که آن ها با تعداد بالا و تنوع زیاد در دسترس همگان باشند. حتی امروزه فرزندان خانواده های کم درآمد، اسباب بازی های بیشتری از بچه های نسل قبل دارند. اسباب بازی ها که قبلا کودکان فقط در مناسبت های خاص مثل کریسمس و تولد می گرفتند، حالا هر روزه در تمام طول سال خریده می شوند. کیفیت آن ها هم تغییر کرده است. این وسایل بازی گرمای چوب، بافت طبیعی، پنبه یا پشم و استحکام فلز را ندارند و بسیاری از آن ها از پلاستیک ساخته شده اند. اسباب بازی های امروزی از گذشته خودکارتر هستند. اسباب بازی های کوکی و پیچی اولین نسل این نوع وسایل بودند. حالا اسباب بازی هایی که تراشه های کامپیوتری کوچک در آن ها جاسازی شده است صدای کودک را تشخیص می دهند، به احساساتی نظیر تعجب یا ترسیدن واکنش نشان می دهند و به کلمات خاصی که کودک می گوید پاسخ می دهند. همه این ها روی توانایی های فردی و اجتماعی، نگرش و ارزش هایی که کودکان از بازی با اسباب بازی یاد می گیرند تاثیر گذاشته است. بازی با اسباب بازی ها یکی از راه هایی است که از طریق آن کودکان تمایلاتی نظیر قوه تخیل و رویاپردازی خود را پرورش می دهند. مانند استعدادهای نهانی دیگر انسان، خلاقیت و رویاپردازی هم فقط از طریق تمرین کردن رشد می کنند، اما تعداد زیاد اسباب بازی هایی که کودکان امروزی در اختیار دارند باعث می شود که قدرت آن برای درگیر کردن کودک در تفکر نمایشی کمتر شود. فراوانی هم مثل آشنایی، باعث کم اهمیت شمردن می شود. نوه من که دختری پیش دبستانی است، واقعا قدر اسباب بازی هایش را نمی داند، چون آن قدر وسیله بازی دارد که ارزشی برایش ندارند.