نویسنده : پابلو د سانتیس

    ترجمه : بیوک بوداغی

نویسنده داستانهای پلیسی زیادی نوشته است ،عمدتا آمیخته با حس و حالی رمزآلود و رازورانه . این کتاب نیز به نوعی در همین دسته از کارهای او می‌گنجد .

اوایل میگل زبان مادری خود را به جا نمی آورد ،اما مداوا سبب شد او از حیطه توانش طبیعی خود فراتر رود . او حالا زبانهای خارجی را ترجمه می کرد ،زبانهایی را که عمرا نیاموخته بود . طبعا این ترجمه ها آفریده خیال بودند ،اما او دیگر نمی توانست از انجام این کار خودداری کند . او قادر نیست بگوید "من این را نمی فهمم" . میگل در همه چیز معنایی می یابد ،حاضر نیست معنایی در ابهام باقی بماند . هیچ کلمه ای در جهان نیست که میگل معنای آن را نداند .