نویسنده : الهام ستوده

 رماني جذاب كه خواننده را با خود همگام مي سازد و او را همراه زندگي بانويي مي كند. زني كه تجربيات تلخ و شيريني را از سر مي گذراند و در لا به لاي روزگارش درس هايي عبرت آموز به خواننده منتقل مي كند. روايتي شيرين كه سر آغازش از نگاه هايي آغاز مي شود، به پيكر نحيف و بي جان مردي كه روزگاري تنومند و خوش قد و بالا بوده است، اما اكنون در بستر بيماري افتاده و پيكر تكيده اش بر روي تخت بيمارستان صحنه اي جانسوز را فراهم آورده است.

گزیده ای از کتاب :

فضاي خانه فروغ و محمد بوي محبت و عشق مي داد، چيزي كه من در كمتر خانه اي ديده بودم. چقدر به اين فضاي پر از صفا و صميميت غبطه مي خوردم.

با خودم گفتم:« ممكن است روزي من هم چنين زندگي آرام و آسوده اي داشته باشم و در كنار همسر ايده آلم خوشبخت زندگي كنم» ولي نه، نمي شد! چرا كه سايه شوم آقاي صابري بر روي سرم سنگيني مي كرد. چطور مي توانستم چنين آرزوهايي داشته باشم، در حاليكه مي دانستم قسمت و سرنوشت من آن چيزي نيست كه من هميشه آرزويش را داشتم، بلكه چيزي بود كه من هرگز در خواب هم نمي ديدم.